| Chapter 137 |
1 |
Atje, pranė lumenjve tė Babilonisė, rrinim ulur dhe qanim, duke kujtuar Sionin;
|
2 |
mbi shelgjet e kėsaj toke kishim varur qestet tona.
|
3 |
Atje, ata qė na kishin ēuar nė robėri, na kėrkonin fjalėt e njė kėnge, po, ata qė na shtypnin kėrkonin kėngė gėzimi, duke thėnė: "Na kėndoni njė kėngė tė Sionit".
|
4 |
Si mund tė kėndonim kėngėt e Zotit nė njė vend tė huaj?
|
5 |
Nė rast se tė harroj ty, o Jeruzalem, e harroftė dora ime e djathtė ēdo shkathtėsi;
|
6 |
m`u lidhtė gjuha me qiellzėn, nė rast se nuk tė kujtoj ty, nė rast se nuk e vė Jeruzalemin pėrmbi gėzimin tim mė tė madh.
|
7 |
Mbaji mėnd, o Zot, bijtė e Edomit, qė ditėn e Jeruzalemit thonin: "Shkatėrrojini, shkatėrrojini qė nga themelet".
|
8 |
O bijė e Babilonisė, qė duhet tė shkatėrrohesh, lum ai qė do ta lajė tė keqen qė na ke bėrė!
|
9 |
Lum ai qė merr foshnjėt e tua dhe i pėrplas kundėr shkėmbit!
|